Dzierżysz kielich, wieniec, perły,

W zatraceniu jastrzębim wzrokiem pozdrawiasz księżyc,

Nigdy nie czekasz na werdykt,

Dyrygent życzeń to sumienie zamknięte w sakiewce,

Z głębin oblicza rozterek nadstawiasz policzek,

By wśród lusterek zobaczyć boginie,

Zwierciadło odsłania chryzantemy,

Oplatające serce w bitwie o następne uderzenie,

Gdzieś w środku przemawia z precyzją nauczyciel,

Że nawet złudzenie się starzeje,

Wybierz podróż na skrzydłach przeznaczenia,

Mówiąc wszystkim skarbom żegnajcie,

Wahadło zegara rozprasza w rozkwicie priorytet poświęceń

Robiąc z życia huśtawkę,

Wczorajsze problemy przysłania margines zniekształceń,

Jak wiele z tych uliczek,

Relikwie łaski w postaci kropelek i ziarenek,

Których przypadło być niewolnikiem,

To nie pojedynek przekonania,

Jesteś tak głodna, że wystarczyłby ci ogryzek,

Dzięki klepsydrze czasu uczynię cię młodą

Słysząc twój głos w ostatniej modlitwie.