Nikt nie wie, jak ciężka jest droga,

Czekając w kolejce na werdykt do zbawienia,

Jako dusza, szukając szeptu pamięci,

Podejdzie zaszczepić o niej wspomnienia

Nie może go dostać, dopóki wszystkich,

których znała, a wciąż żyją nie pożegna,

Na niektórych poczeka, aż zrozumieją głos sumienia,

Zaś skruszonym pokaże błękit nieba.

Bez twej modlitwy,

Nie narodzi się na nowo i zgaśnie blask jej płomienia,

Słysząc myśli i życzenia wie,

Że nikt na tym świecie nie ma serca z kamienia.

Przysiadłem w modlitwie przyjacielu,

By znów porozmawiać o naszych marzeniach.

Dziękuję za akceptację,

Jaką mnie obdarzyłeś za życia i wiedz,

Że będę pamiętał, gdy znowu się spotkamy,

Chętnie posłucham spod twych rąk organ brzmienia.

Tymczasem dzięki boskiej dłoni poznaj miejsce

Gdzie krople deszczu spadają bez cienia.